در دوران سربازی ، توسط دوست فرهیخته و عزیزم جناب سروان میرنظامی (که امیدوارم هر کجا هست پاینده باشد) با تعدادی از شعرای استان بوشهر آشنا شدم.
یکی از آنها احمد رزمی است که دوبیتی زیبای زیر از اوست:
دل شوریده ام افتاده در بند
بنالم زین دل شوریده تا چند؟
من و یعقوب عمری گریه کردیم
من از فرزند مردم،او ز فرزند!
این داستان دنباله دار تاریخ است .
افسوس !
سلام....وبلاگت جالب و زیباست....بهت لینک دادم....موفق باشی...تا بعد...بای بای
سلام به دوست خوبم زیبا مینویسی وانتخاب زیبایت از فروغ عالی بود منتظر ادامه داستانت هستم