سلام
امروز میخوام از خودم و دلتنگیام چیزی نگم.
اما حالا که کانکت شدم یه چیزی مینویسم.
اینو امروز شنیدم:
« تجربه بی رحم ترین معلمه.اول امتحان می گیره بعد درس میده. »
و نهایتا تنهاترین غزل و به نظر من یکی از زیباترین اشعار فروغ فرخزاد:
چون سنگ‌ها صدای مرا گوش می‌کنی
سنگی و ناشنیده فراموش می‌کنی
رگبار نوبهاری و خواب دریچه را
از ضربه‌های وسوسه مغشوش می‌کنی
دست مرا که ساقه‌ی سبز نوازش است
با برگ‌های مرده هم‌آغوش می‌کنی
گم‌راه‌تر ز روح شرابی و دیده را
در شعله می‌نشانی و مدهوش می‌کنی
ای ماهی طلایی مرداب خون من
خوش باد مستیت، که مرا نوش می‌کنی
تو دره‌ی بنفش غروبی که روز را
بر سینه می‌فشاری و خاموش می‌کنی
در سایه‌ها، فروغ تو بنشست و رنگ باخت
او را به سایه از چه سیه‌پوش می‌کنی؟
اگه عمری بود بازم میام.
سلام
میدونم باید زودتر از اینا آپ میکردم.
باور کنین برام مقدور نبود.
امشب بعد از مدتها هوس وبگردی به سرم زد.
یه مطلب دیدم.از مطلب خودم صرف نظر میکنم و اینو مینویسم:
....life is like a piano
; white keys represent happiness
,and black keys for sorrow
BUT
,only when you go through the white and black keys
! you hear the music of life
به نظر شما درست میگه؟
Is this correct that for hearing the music of life , you must press the buttons of piano
به امید دیدار.
سلام
در درونم شعله ها برپاست
هر چه می ریزم به رویش آب
شعله ها پیوسته پابرجاست
ای خدایم،ای خدای آب
ای خدای آتش بیدار!
من شنیدم از تضاد آب
با وجود آتش بیدار
پس چه حکمی کرده ای اینبار
گشته این آتش ،رفیق آب !
کرده این آتش مرا بی تاب
روز و شب سوزم دراین احساس
از هجوم آب چشمم کاش
می شد این آتش کمی در خواب.
(شیفته)
سلام
بازم اومدم.
از همه دوستانی که توی این مدت به تلخی سر زدن یا ایمیل زدن ممنونم.
یه تشکر ویژه هم از دوست عزیز «تنها بی تو» دارم که بارها پیگیر وضعیت وبلاگ بود.
امروز یه دوبیتی براتون مینویسم.
نخریدی دلمو گر چه ارزان بدهم
ولی ای تاجر قلب تا ابد عاشقتم
دل عاشق صفتم نقد بازارتونیست
باشه قلبم رونخر تا ابد مال خودم
(شیفته)
عمری باشه بازم میام